11. We're Singing

♫

~Kto ma niewiele czasu, musi być bezpośredni~

     Brunetka zmierzała szkolnym korytarzem uważnie rozglądając się dookoła. Na ścianach wisiało pełno obrazów, portretów, dzieł uczniów, a w gablotach stały przeróżne nagrody. Od medali, przez puchary po statuetki. Cały hol był w kolorze kremowym, a jedynie wykończenia były brązowe. Po prawej stronie wisiały szafki, a po lewej były okna. Cała placówka była bardzo duża, jednak Fleur miała jeden cel, a mianowicie gabinet dyrektora. To tam się kierowała. Była coraz bliżej, a serce kołatało jej jeszcze bardziej. Przedstawienie czas zacząć.

     Nacisnęła ręką na klamkę i uchyliła drewnianą powłokę. Wślizgnęli się do środka, a jej oczom ukazał się gabinet sekretarki. Kobieta siedziała za biurkiem i pisała coś na komputerze. Nie zwróciła nawet na nią uwagi, więc panna Wood spokojnie podeszła do kolejnych drzwi. Otworzyła je z hukiem i wpadła do środka. Mężczyzna po pięćdziesiątce siedział rozłożony w swoim wygodnym fotelu i rozmawiał przez telefon. Spojrzał na Fleur i zmarszczył czoło. 

     -Oddzwonię - poinformował swojego rozmówce i zakończył połączenie - W czym..

     -Słuchaj, stary - przerwała mu siadając na krześle na przeciwko jego biurka i zakładając na nie nogi - Nazywam się Wood. Fleur Wood. Ja i moja ekipa porwaliśmy Puszka, więc jeżeli chcesz go odzyskać całego i zdrowego, musisz się zgodzić na wyznaczone przez nas warunki. 

     -Fleur, do cholery, o co ci chodzi, dziecko? I jakiego Puszka? - spytał zdezorientowany. 

     -Przepraszam, Ben. Chciałam się poczuć jak w filmie o James'ie Bond'zie. - usiadła normalnie - Co myślisz o mojej grze?

     -Powinnaś zostać aktorką - zaśmiał się - O co chodzi, kochana?

     Ciemnooka jedynie się uśmiechnęła i zaczęła opowiadać, jak to Louis się zakochał. Benjamin Johnson był przyjacielem jej taty i znał ją bardzo dobrze, więc dziewczyna wiedziała, że nie będzie się na nią gniewał za to całe przedstawienie. Uwielbiał ją i cóż - czasami traktował jak własną córkę.

     -Do czego zmierzasz?

     -Chodzi o to, że napisaliśmy dla tej dziewczyny piosenkę i ona chodzi tu do szkoły. Pomyśleliśmy, że fajnie by było, gdybyśmy mogli zaśpiewać tutaj. Zgodziłbyś się? - poprosiła. 

     Mężczyzna chwile się zastanawiał, ale ostatecznie zgodził się na propozycję brunetki. Fleur podziękowała mu i ustalając godzinę, o której będą mogli się tu pojawić opuściła placówkę. Od razu skierowała się do domu Louis'a.

     -Mamy to! - krzyknęła rzucając mu się na szyje. 

     Szatyn złapał ją mocno w tali i okręcił wokół własnej osi. Oboje się zaśmiali i runęli na kanapę w salonie, ale przez ich nieskoordynowanie ruchowe wylądowali na podłodze, a dokładniej Lou leżał rozłożony na swojej przyjaciółce. I wcale nie miał zamiaru się podnieść, do tego starał się, aby jeszcze bardziej ją przycisnąć.
     -Tomlinsooooooon! - krzyczała przeciągając 'o' - Jesteś tak cholernie ciężki - sapnęła - Jakim cudem ty seks uprawiasz, hmm? - zadrwiła.

     -Ja przynajmniej uprawiam - jeszcze bardziej się na niej rozłożył - Błagam, strać dziewictwo - zajęczał.
     -Jak ci tak bardzo na tym zależy, to proszę bardzo. Możesz mnie pieprzyć tu i teraz, na tej niewygodnej podłodze, która się klei. Fuuu, coś ty tu robił? - próbowała go z siebie rzucić.
     -Nie tak szybko maleńka - nie dawał za wygraną - Najpierw zabiorę twoją cnotę. I dla twojej wiadomości, to nie będzie pierwszy raz, kiedy uprawiam tu seks.

     -O mój... - zerwała się szybko zrzucając go z siebie - Jesteś obrzydliwy - wystawiła mu język.
     -I tak mnie kochasz - wyszczerzył się w głupim uśmiechu i złapał za jej nogi sprawiając, że usiadła na nim okrakiem - Naprawdę tego chcesz? - spytał.
     -Nie wiem - odparła zgodnie z prawdą - Znaczy, jasne, że chcę, tylko nie wiem czy z tobą. Nie zrozum mnie źle, kocham cię i te sprawy, ale jesteś moim najlepszym przyjacielem, a raczej wolałabym, aby moim pierwszym był mój chłopak albo kandydat na niego - oparła głowę na jego klatce piersiowej i spojrzała w jego piękne, niebiesko-szare oczy.
     Mogłaby w nie patrzeć godzinami, ale nie była zakochana. Louis był jej bratem. Kimś kogo kocha nad życie. Chyba nie potrafiłaby się mu oddać. Ale w ostateczności..
     -Jeżeli skończę 25 lat i nadal będę dziewicą - przerwała na chwilę - Zrobię to z tobą.

~*~

     Stali na scenie umiejscowionej jakieś osiem metrów nad ziemią. Muzycy ustawiali sprzęt, poprawiali dźwięk gitar. Louis wypatrywał w tłumie Eleanor, a Fleur próbowała poskromić stres. Nie wiedziała dlaczego, ale stresowała się bardziej od jej przyjaciela, a przecież to on miał głos prowadzący! Czyżby jego zdenerwowanie przeszło na nią, w ciągu tych kilku minut, jak tu stoją? Niech go szlag!
     -Jest - odezwał się zwracając tym samym jej uwagę.
     -Zaczynamy? - spytała kładąc rękę na jego ramieniu, a on jedynie pokiwał głową i dał znak Jake'owi, że już czas.
     -Chciałbym zadedykować tę piosenkę pewnej dziewczynie, która jest tutaj obecna. Nie zdradzę jej imienia, ale myślę, że wie, iż chodzi o nią. - wzrok zatrzymał na samej zainteresowanej i puścił jej oczko - Song To You!

https://www.youtube.com/watch?v=G5DTiK6aQGo

I don't wear designer clothes | Nie noszę modnych ciuchów,

I don't go to finest schools | Nie chodzę do najlepszej szkoły,

But I know | Ale wiem,

I ain't no fool baby | Nie jestem głupi, kochanie.

I may not be a star | I może nie jestem gwiazdą,

I'm not driving the sickest car | Nie jeżdżę wspaniałym samochodem,

But I know | Ale wiem,

I can make you happy baby | Mogę sprawić, że będziesz szczęśliwa, kochanie.

I don't know what | Nie wiem 

What you been used to | Do czego byłaś przyzwyczajona

Never been with a girl like you | Nigdy nie byłem z dziewczyną taką, jak ty

But, I can give you | Ale mogę podarować ci 

a love that's true to... | Prawdziwą miłość

your heart, not material things | Dla twojego serca nie liczą się materialne rzeczy.

I'll give you my song | Podaruję ci moją piosenkę

These words to you | Te słowa są dla ciebie.

Sing you what I feel | Zaśpiewam ci, co czuję

My soul is true | Moja dusza, to jest prawdziwe

I don't have a world | Jest wiele rzeczy na świecie,

Can't give it to you girl | Których nie mogę ci dać, dziewczyno

But, All that I can do | Ale wszystko co mogę zrobić

(All that I can do) | (Co mogę zrobić)

Is give the song to you | To podarować ci tą piosenkę.

Yeah, I know that | Wiem, 

you are blessed | Że jesteś wyjątkowa

But there's sometnig that | Ale jest coś, 

you're missing yeah | Czego ci brakuje

Your own melody | Twojej własnej melodii,

Oh baby | Kochanie

(...)

I'll give you my heart, | Podaruję ci moje serce,

My song, | Moją piosenkę,

My words baby | Moje słowa, kochanie

What I can say | Co mogę powiedzieć?

I'll sing it. | Zaśpiewam to

Oh, oooh, oooooh

I'll give you my song | Podaruję ci moją piosenkę,

and the rest to you | I całą resztę

baby baby | Kochanie, kochanie

Sing what I feel | Śpiewam ci, co czuję,

My soul is true | Moja dusza jest prawdziwa.

(...)

     Zabrzmiały ostatnie dźwięki, a Fleur odetchnęła z ulgą. Udało się! Wyszło dobrze, a ona nawet nieźle się bawiła. Lubiła śpiewać, choć nigdy nie robiła tego publicznie. Nie chciała by kojarzono ją z matką. Ona była niesamowitą artystką, a jej córka ledwie co wyciągała wysokie nuty. Wiedziała, iż to przez brak ćwiczeń, do których de facto zachęcał ją ojciec. To nie było to, co chciała robić w życiu. Jeszcze nie wiedziała, co tak naprawdę jest dla niej odpowiednie.
     -Zaśpiewaliśmy to - krzyknęła i rzuciła się swojemu przyjacielowi na szyje, a ten mocno ją do siebie przycisnął.
     Śmiali się głośno i cieszyli jednocześnie. Byli szczęśliwi, ale cóż im się dziwić.
    -Idź do niej - szepnęła mu do ucha, choć nie była pewna, czy usłyszał ją przez te oklaski i głosy zadowolenia publiczności.
     -Życz mi szczęścia - wyszczerzył się w szerokim uśmiechu i pocałował ją w policzek, następnie udał się na poszukiwania El.

________________________________________
Chciałam Was bardzo PRZEPROSIĆ! Ale niestety, nauczyciele jakby sobie przypomnieli o sprawdzianach pod koniec roku. W zeszłą środę miałam test i wypracowanie z polskiego, więc pozdro. Do tego projekt, który oddaliśmy w piątek.
I teraz sobie pomyślicie, że przecież mogłam napisać rozdział w zeszły weekend. Niestety, nie mogłam. Sprawy rodzinne.
Ale jestem! I publikuje mając nadzieje na komentarze, ponieważ się zawiodłam. Tylko JEDEN?
Co najmniej 5 komentarzy = następny rozdział!

I chciałam Wam powiedzieć, że ten i następny rozdział będą trochę krótsze niż zawsze, ale to było planowane! Są takie bardziej ogólne, więc myślę, że nie będę się w nich rozpisywać, ale zdradzę, że trochę się podzieje w 13!