02. Hollywood

♫

~Zabijanie dla pokoju jest jak pieprzenie się dla cnoty.~

     Szatyn zmierzał jedna z uliczek w zachodnim Hollywood. Przechodził obok przeróżnych sklepów, kawiarni i podobnych instytucji. Jego niebieskie oczy skanowaly otoczenie wokół niego. Tu było zupełnie inaczej niż w Anglii. Ciagle słońce i suche powietrze. Pomimo iż kochał taka pogodę tęsknił za londyńskim deszczem.

      To już cztery lata odkąd wyprowadził się z rodzinnego kraju. Owszem, wracał tam na święta i urodziny bliskich, ale to nie było to samo.

      Chciał studiować. Zgłosił swoje podanie na rożnych uczelniach w Anglii, jednak wysłał jedno do Ameryki. I proszę! Przyjęli go. Nie spodziewał się takiej wiadomości kiedy otwierał list z jego uniwersytetu. Był przekonany, że go odrzucili.

       W tym roku zakończył trzeci rok studiów a rozpocznie czwarty. Pomiędzy chodzeniem na wykłady a spotkaniami z przyjaciółmi dorabiał w warsztacie Danny'ego. Samochody od zawsze były jego pasja. Uwielbiał 'bawić' się w mechanika, a teraz nim był. Co prawda, Danny wykonywał większość zleceń, jednak Tomlinson też miał sporo na głowie.

      Uśmiechnął się kiedy zobaczył znajomą twarz. Pomachał w kierunku brunetki i przyspieszył kroku, aby po chwili znaleźć się obok niej.

      -Hej-pocałował jej policzek.

      -Witam ciebie, Tommo-odpowiedziała i odwzajemniła jego uśmiech.

      Louis zajął miejsce obok niej i spojrzał na nieznajomą, która siedziała naprzeciwko jego przyjaciółki.

      -Lou, to nowa asystentka mojego taty - Veronica. Veronica, to mój najlepszy przyjaciel - Louis-przedstawiła ich sobie.

      -Czy my się przypadkiem nie znamy?-zapytał chłopak.

      -Nie wydaje mi się. Myślę, że bym Cie zapamiętała-odparła ciemnowłosa.

      -To co? Idziemy pozwiedzać?-spytała entuzjastycznie panna Wood.

      -Jasne-odpowiedzieli obydwoje i razem opuścili miejsce ich spotkania.

~*~

      Kto by pomyślał, że zwiedzanie Hollywood może być aż tak ciekawe? Tym bardziej kiedy jest się ze znajomymi, a twój najlepszy przyjaciel wydurnia się jakby od tego zależało jego życie. I być może tak jest.

      Niestety trochę dziwnie wygląda to, kiedy dwie osoby ubrane są 'normalnie', a ta trzecia ma na sobie spódnice za kolano, koszule i szpilki. Jest też średnio rozmowna, wiec to jeszcze większe utrudnienie.

     Niemniej jednak jest osobą dającą się lubić. I im bardziej Fleur ją poznawała tym bardziej zaczynała czuć do niej większą sympatie. Miała nadzieje ze działało to też w drugą stronę, i Veronica nie miała o niej złego zdania.

     -To co? Jeszcze do Starbucks'a i wracamy?-zapytał Louis kiedy przechodzili przez 'Aleje Sław'.

     -Tak, mam cholerną ochotę na cynamonowe latte-westchnęła ciemnooka-A moje nogi odmawiają już posłuszeństwa. Ronnie, jakim sposobem ty wytrzymujesz jeszcze w tych szpilkach?-zwróciła się do dziewczyny.

     -Sama nie wiem. Okropnie mnie piją. Jak wy możecie w tym chodzić na imprezy?

     Brunetka wraz z szatynem wybuchnęła śmiechem.

     -Impreza to rzecz święta. Nie mów mi, że do sukienki zakładasz adidasy-panna Wood zrobiła przerażona minę.

     -Nie chodzę na imprezy-odpowiedziała jej nowa znajoma.

     -Jak możesz nie chodzić na imprezy?-spytał przerażony Louis.

     -Znaczy, nigdy nie byłam w klubie bądź u kogoś w domu na tego typu spotkaniach.

     -W takim razie, już wiem co będziemy robić w piątek wieczorem-postanowił przyjaciel Fleur.

     -Słucham?-asystentka Anthony'ego zrobiła wielkie oczy.

     -Idziemy do kluuuuubu!-wykrzyknął Tommo.

     -Nie ma mowy-szybko zaprzeczyła.-Mam dużo pracy. Pan Wood nigdy by mi nie wybaczył gdybym tego nie zrobiła.

     -Pan Wood też był kiedyś młody. A poza tym, to mój ojciec, wiec nie masz się o co martwić. Idziesz z nami!-odparła ciemnooka.

     I na tym zakończyły się 'negocjacje' dotyczące ich piątkowego wyjścia. Rozmawiali jeszcze na wiele innych tematów jak to przede wszystkim robią dwudziesto kilku latkowie. Dotyczyły one wszystkiego, poprzez błahe sprawy dotyczące szkoły, a kończąc na tym co będą jeść jutro na obiad.

     W końcu dotarli na miejsce. Szatyn otworzył im drzwi, przepuszczając panie jako pierwsze.

     W środku unosił się zapach kawy, mleka i cynamonu. Fleur zaciągnęła się nim i od razu zaburczało jej w brzuchu.

      -Mam ochotę na szarlotkę-powiedziała wzdychając.

      -Moje ulubione ciasto-dopowiedziała Veronica.

     Ciemnooka już chciała iść zamówić dla wszystkich, ale powstrzymał ją Tomlinson, twierdząc, że to on jest facetem i to on zamówi oraz zapłaci. Panna Wood jak zwykle z resztą zaczęła się wykłócać z nim o to, ale kolejny raz poniosła klęskę.

~*~

     Ten dzień na prawdę wymęczył brunetkę. Nie sadziła, że pokazywanie komuś Los Angeles będzie wymagało od niej aż tyle energii. Kiedy tylko wróciła do domu, rzuciła się na swoje-nawiasem mówiąc- bardzo wygodne łóżko.

     Jej oczy same się zamykały prosząc o sen, który przyszedł kilka minut później, zabierając ją do krainy Morfeusza.

     Zwiedzała ją przez następne dwie godziny, dryfując miedzy marzeniami. Jedne były bardziej realistyczne inne mniej. W końcu wybudziła się z tego stanu na dobre.

     Zwlokła swoje 'zwłoki' z łóżka i powędrowała do łazienki, gdzie wzięła rozbudzający prysznic.

     Owinięta w miękki, biały ręcznik wróciła do swojego królestwa, gdzie wybrała sobie ubrania. Na jej ciele znalazł się czarny crop top z napisem '1989', białe spodenki z ćwiekami po bokach, tego samego koloru New Balance, jak również czarna beanie.

     Gotowa opuściła swój pokój i zabierając jabłko z kuchni wyszła na zewnątrz. Pokierowała się w stronę parku, około kilometr od jej domu. Miała ochotę na spacer w samotności. 

     Kochała Louis'a, jednak czasem jego towarzystwo ją przytłaczało. No bo ile można przebywać z Tomlinsonem?

     Przeszła przez bramę parku i rozejrzałam się dookoła. Dzieci bawiły się w berka, natomiast ich rodzice siedzieli na ławkach rozmawiając. Zauważyła tez kilka par jak i starszych ludzi chcących pooddychać świeżym powietrzem.

     Jej błogi stan przerwał dźwięk telefonu. Wyjęła go z kieszeni i spojrzała na wyświetlacz. Czy ten człowiek nie może jej dać choć odrobiny spokoju?

Louis: Co tam skarbie? *emoji z buziakiem*

Fleur: Właśnie jestem na spacerze *emoji z językiem*

     Odpisała mu idąc przed siebie. Niedługo czekała na odpowiedz.

Louis: Beze mnie? *placzace emoji* Już mnie nie kochasz?

Fleur: Tak, znalazłam sobie nowego przyjaciela. Nazywa się Fleur Wood. 

     Wystukała odpowiedz na klawiaturze, jednak nie zdążyła jej wysłać, gdyż na kogoś wpadła.

     Uniosła głowę do góry i zaniemówiła. 

     Czarne jak smoła włosy, zaczesane do góry. Miodowo-czekoladowe oczy, w których tańczyły tajemnicze iskierki. Pełne malinowe usta, idealne kości policzkowe. Było widać, ze dziś rano sie golił.

     -Przepraszam-szepnęła.

     Była pewna, że gdzieś już go spotkała!

     -Następnym razem nie pisz sms'ów, tylko patrz jak chodzisz-odparł obojętnie.

     -Naprawdę nie chciałam na ciebie wpaść. Wiem, że to tylko i wyłącznie moja wina i przepraszam.

     -Ech, dobra, wybaczę ci, tylko naprawdę następnym razem uważaj-ostrzegł i chciał ja ominąć.

     Brunetka złapała go delikatnie za nadgarstek, a kiedy na nią spojrzał, odezwała się:

     -Może w ramach przeprosin dasz się namówić na kawę?-spytała.

     -Nie, nie dzięki-odpowiedział sucho i odszedł na kilka kroków.

     -Ej, nawet nie znam twojego imienia-zawołała za nim.

     -Zayn. Moje imię to Zayn-odkrzyknął nawet sie nie odwracając.

___________________________________________

No i mamy rozdział nr 2 :D

Oczywiście pojawia się pan Malik. Trochę się nagłowiłam jak napisać ich spotkanie. Chcąc nie chcąc, wyszło 'typowe' zderzenie się. Mam nadzieje, że mnie za to nie zabijecie xD

W następnym trochę więcej o Zayn'ie, a teraz pozostawiam Wam wolną rękę i liczę na komentarze.

P.s. Czy każdy kto przeczytał, mógłby skomentować? Proszę. Nawet może być głupia kropka.


Ankieta po lewej
<<<<<<<<<<<<<